Kažu o sebi:
Nauru je najmanja ostrvska država na svetu.
Nauru je nekada bio najbogatija država na svetu po glavi stanovnika, zahvaljujući ogromnim zalihama fosfata koje su nastale od izmeta morskih ptica. Fosfat je korišćen kao đubrivo u poljoprivredi, ali je njegovo prekomerno vađenje uništilo veći deo ostrva i dovelo do ekonomske propasti.
Nauru je takođe najdeblja država na svetu, sa više od 71% stanovništva koje pati od gojaznosti. Ovo je posledica promene ishrane i načina života nakon što su stanovnici postali bogati od fosfata. Tradicionalna hrana, kao što su kokos i pandanus, zamenjena je zapadnom hranom, kao što su brza hrana i gazirana pica.
Nauru ima jedinstveni navigacioni sistem, koji se može koristiti samo na ostrvu. Sistem se sastoji od 12 tačaka koje predstavljaju 12 tradicionalnih plemena koja naseljavaju ostrvo. Svaka tačka ima svoje ime i boju, a koriste se za orijentaciju i davanje adresa. Na primer, Meneng je crvena tačka na istoku ostrva, a Aiwo je plava tačka na zapadu.
Nauru nema prirodne izvore slatke vode, pa zavisi od kišnice i desalinizacije morske vode. Stanovnici sakupljaju kišnicu u rezervoarima na krovovima svojih kuća, ali to nije dovoljno za sve potrebe. Zato postoji jedna stara desalinizaciona fabrika koja proizvodi oko 60% vode za piće i domaćinstvo. Međutim, fabrika je često u kvaru i nedovoljno održavana.
Nauru ima veoma bogatu i raznovrsnu morsku faunu, koja privlači ribolovce i ronioce iz celog sveta. Oko ostrva se nalaze koralni grebeni koji pružaju stanište za mnoge vrste riba, kornjača, ajkula, delfina i drugih morskih stvorenja. Ostrvo ima i nekoliko olupina brodova iz Drugog svetskog rata, koje su postale podvodne atrakcije.
Nauru ima veoma burnu istoriju, koja je obeležena kolonijalizmom, ratom i nezavisnošću. Ostrvo je otkrio britanski kitolovac Džon Fern 1798. godine, koji ga je nazvao Prijatno ostrvo Tokom 19. veka, ostrvo je posećivali brojni trgovci i kitolovci koji su trampili hranu, alkohol i oružje sa domorocima. Ovo je dovelo do unutrašnjeg rata između 12 plemena, koji je trajao deset godina i smanjio broj stanovnika sa 1.400 na 900.
Nemačka je anektirala ostrvo 1888. godine i uključila ga u svoju Novogvinejsku zaštitnu oblast. Nemački istraživač Albert Fulher otkrio je fosfat na ostrvu 1900. godine i započeo njegovu eksploataciju uz pomoć britanske kompanije Pacific Phosphate Company (PPC). Tokom Prvog svetskog rata, Australija je zauzela ostrvo i stavila ga pod mandat Lige naroda, zajedno sa Novim Zelandom i Velikom Britanijom. PPC je nastavila da vadi fosfat i deli profit sa tri zemlje.
Tokom Drugog svetskog rata, Japan je okupirao ostrvo i prisilio stanovnike da rade u rudnicima fosfata. Oko 1.200 Nauruana je deportovano na ostrvo Čuuk u Mikroneziji, gde je polovina njih umrla od gladi, bolesti i bombardovanja. Australijske snage su oslobodile ostrvo 1945. godine i vratile preživele Nauruane 1946. godine. Ostrvo je postalo deo Ujedinjenih nacija kao poverenička teritorija pod upravom Australije, Novog Zelanda i Velike Britanije.
Nauru je stekao nezavisnost 1968. godine. Ostrvo je postalo veoma bogato od prodaje fosfata, koji je činio skoro 100% njegovog izvoza i BDP-a. Nauru je ulagao svoj novac u razne projekte širom sveta, kao što su hoteli, nekretnine, avio-kompanije i banke. Međutim, loše upravljanje, korupcija, prevare i globalna kriza fosfata doveli su do gubitka većine bogatstva i zaduživanja ostrva.
Nauru se danas suočava sa mnogim izazovima, kao što su siromaštvo, nezaposlenost, zavisnost od strane pomoći, degradacija životne sredine, zdravstveni problemi i ljudska prava. Ostrvo je takođe dom za više od 600 izbeglica i tražilaca azila koji su poslati na Nauru od strane Australije u sklopu njenog spornog rešenja za migraciju.
Nauru se ne graniči ni sa jednom drugom državom, već je okružen Tihim okeanom. Najbliže susedne zemlje su Kiribati na severoistoku, Maršalska ostrva na severozapadu, Mikronezija na zapadu, Solomonska ostrva na jugozapadu i Tuvalu na jugu. Nauru ima tropsku klimu sa monsunskim obrazcem; kišna sezona traje od novembra do februara. Temperatura je uglavnom stabilna tokom cele godine, sa prosekom od oko 28°C. Vlažnost je visoka, a padavine su veoma promenljive i zavise od El Ninjo-Južne oscilacije.