Kažu o sebi:
Kenija je dom najvećeg životinjskog migracijskog spektakla na svetu, kada milioni gnuova, zebri i drugih životinja prelaze reku Maru u potrazi za pašnjacima i vodom. Ovaj fenomen se naziva Velika migracija i dešava se svake godine između jula i oktobra.
Kenija ima više od 40 etničkih grupa, od kojih je najpoznatija Masai, narod stočara koji živi u tradicionalnim selima i nosi šarenu odeću i nakit. Masai su poznati po svojoj hrabrosti, gostoljubivosti i poštovanju prirode. Oni takođe praktikuju običaj skakanja kao deo svojih ritualnih plesova.
Kenija je zemlja koja je rodila mnoge svetski poznate sportiste, posebno trkače na duge staze. Kenijski trkači su osvojili više od 100 olimpijskih medalja i dominiraju na međunarodnim maratonima. Neki od najslavnijih kenijskih trkača su Kipčoge Keino, Paul Tergat, Eliud Kipchoge i Brigid Kosgei.
Kenija je takođe zemlja bogate književne tradicije, koja je dala neke od najcenjenijih afričkih pisaca, kao što su Ngugi wa Thiong’o, Grace Ogot, Meja Mwangi i Binyavanga Wainaina. Njihova dela se bave temama kao što su kolonijalizam, nacionalizam, identitet, kultura i rod.
Ona je jedna od retkih zemalja na svetu koja ima nacionalni park unutar glavnog grada. Nacionalni park Najrobi se prostire na 117 kvadratnih kilometara i nudi utočište mnogim vrstama divljih životinja, kao što su lavovi, žirafe, nosorozi, zebre i bivoli. Park je takođe poznat po svojoj panorami na grad i planinu Keniju.
Kenija ima bogatu i burnu istoriju, koja seže do praistorijskih vremena. Prvi stanovnici Kenije su bili lovci-sakupljači koji su ostavili tragove svoje kulture u vidu kamene alatke i pećinskih slikarija. Kasnije su se u Keniju doselili narodi Bantu, Kušit i Nilotik, koji su doneli poljoprivredu, stočarstvo i gvozdeno oružje. Od 8. veka n.e., obala Kenije je postala deo trgovačke mreže između Arapa, Persijanaca, Indijaca i Kineza. U 16. veku, Portugalci su osvojili obalu i izgradili tvrđavu Fort Jesus u Mombasi, ali su kasnije istisnuti od strane Omana. U 19. veku, Britanci su uspostavili protektorat nad Kenijom i započeli naseljavanje unutrašnjosti zemlje. To je dovelo do sukoba sa lokalnim narodima, posebno sa Masaijem i Kikujuom. U 20. veku, Kenija je postala poprište borbe za nezavisnost od britanske kolonijalne vlasti, koju je predvodeo pokret Mau Mau. Nakon krvavog gerilskog rata, Kenija je stekla nezavisnost 1963. godine pod vođstvom prvog predsednika Džoma Kenijate. Od tada, Kenija je prošla kroz različite političke i ekonomske izazove, kao što su jednostranački sistem, vojni udar, etnički sukobi, korupcija, siromaštvo i terorizam. Međutim, Kenija je takođe pokazala znake demokratskog napretka, kao što su usvajanje novog ustava 2010. godine, održavanje mirnih izbora 2013. i 2017. godine i uspostavljanje decentralizovane vlasti.
Kenija se graniči sa pet zemalja: Etiopijom na severu, Somalijom na istoku, Tanzanijom na jugu, Ugandom na zapadu i Južnim Sudanom na severozapadu. Na jugoistoku ima izlaz na Indijski okean. Klima Kenije je raznovrsna i zavisi od lokacije, od uglavnom hladne svakodnevno, do uvek tople/vruće. Klima duž obale je tropska. To znači da su padavine i temperature više tokom cele godine. U primorskim gradovima, Mombasi, Lamu i Malindiju, vazduh se menja iz hladnog u vruć, skoro svaki dan. Što je dalje unutar Kenije, klima postaje umerenija. U planinskim predelima kao što su planina Kenija i planina Elgon, temperature mogu biti veoma niske. U Velikoj rasednoj dolini i na severu zemlje, klima je suva i vruća. Kenija ima dva glavna kišna perioda: duga kišna sezona od aprila do juna i kratka kišna sezona od oktobra do decembra. Kiše su obično obilne i nepravilne, a mogu uzrokovati poplave i suše.