Kažu o sebi:
Mauricijus je jedna od najrazvijenijih i najbogatijih zemalja Afrike, sa visokim životnim standardom i raznovrsnom ekonomijom. Glavni izvor prihoda je turizam, koji privlači posetioce svojim prirodnim lepotama, kulturnom raznolikošću, tropskom klimom, plažama i vodenim sportovima.
Mauricijus je dom nekih jedinstvenih biljnih i životinjskih vrsta, kao što su dodo, izumrla ptica koja je postala simbol ostrva, i ružičasti golub, retka i ugrožena vrsta goluba koja se može naći samo na Mauricijusu. Ostrvo ima i bogatu floru, sa oko 700 endemskih biljnih vrsta.
Mauricijus ima bogatu i složenu istoriju, koja je oblikovala njegov kulturni identitet. Ostrvo je bilo naseljeno od strane Portugalaca, Holanđana, Francuza i Britanaca, koji su ostavili svoje tragove u arhitekturi, jeziku, religiji i kuhinji. Osim toga, ostrvo je bilo i cilj mnogih korsara i pirata, koji su koristili njegovu stratešku lokaciju za pljačkanje trgovačkih brodova.
Mauricijus je poznat po svojoj multikulturalnosti i toleranciji. Na ostrvu žive ljudi različitog porekla, etničke pripadnosti, vere i tradicije, koji zajedno čine harmonično društvo. Na Mauricijusu se govori više jezika, kao što su engleski, francuski, kreolski, hindi, tamilski i kineski. Ostrvo slavi i poštuje različite verske i kulturne praznike, kao što su Diwali, Božić, Kineska nova godina i Eid al-Fitr.
Mauricijus ima dva lokaliteta koji su upisani na UNESCO-vu listu svetske baštine: Aapravasi Ghat i Le Morne kulturni pejzaž. Aapravasi Ghat je kompleks zgrada u Port Luisu, gde su pristizali prvi ugovorni radnici iz Indije u 19. veku. Le Morne kulturni pejzaž je planinski masiv na jugozapadu ostrva, koji je bio utočište za robove koji su bežali od svojih gospodara. Oba lokaliteta svedoče o istoriji ropstva i imigracije na Mauricijusu.
Istorija Mauricijusa seže do 10. veka, kada su ga otkrili indijski i arapski moreplovci. Prvi Evropljani koji su došli na ostrvo bili su Portugalci 1505. godine, ali ga nisu naselili. Holanđani su ga kolonizovali 1638. godine i nazvali ga po princu Morisu od Nasaua. Oni su uveli šećernu trsku i iskorenili dodo pticu. Holanđani su napustili ostrvo 1710. godine zbog nepovoljnih uslova.
Francuzi su preuzeli ostrvo 1715. godine i preimenovali ga u Il d Frans (Ile de France). Oni su razvili Port Luis kao glavni grad i trgovinsko središte. Francuzi su takođe uveli afričke robove za rad na plantažama šećerne trske. Tokom Napoleonskih ratova, Britanci su napali i osvojili ostrvo 1810. godine i vratili mu ime Mauricijus. Britanci su ukinuli ropstvo 1835. godine i doveli ugovorne radnike iz Indije, Kine i drugih zemalja da rade na plantažama.
Mauricijus je stekao unutrašnju samoupravu 1948. godine i punu nezavisnost od Britanije 1968. godine, kao članica Komonvelta. Ostrvo je postalo republika 1992. godine, ali je ostalo u Komonveltu. Mauricijus je danas stabilna demokratija sa višestranačkim sistemom i redovnim izborima. Ostrvo ima dobre odnose sa svojim susedima i međunarodnom zajednicom.
Mauricijus se ne graniči ni sa jednom drugom zemljom, već je okružen Indijskim okeanom. Najbliža kopnena zemlja je Madagaskar, koji se nalazi oko 900 km zapadno od Mauricijusa. Klima na Mauricijusu je tropska, sa dva godišnja doba: letom od novembra do aprila, kada je vruće i vlažno, i zimom od maja do oktobra, kada je hladnije i suvlje. Ostrvo je podložno ciklonima, posebno u letnjim mesecima. Prosečna temperatura na ostrvu varira od 22°C do 30°C, u zavisnosti od sezone i nadmorske visine.