Kažu o sebi:
Obala Slonovače je najveći proizvođač kakaoa na svetu, sa oko 40% svetske proizvodnje. Kakao je glavni izvor prihoda za zemlju i doprinosi oko 15% njenog bruto domaćeg proizvoda.
Obala Slonovače ima više od 60 etničkih grupa, koje govore različite jezike i dijalekte. Najbrojnije su Baule, Bete, Senufo, Malinke i Kru. Službeni jezik je francuski, koji je nasleđen od bivšeg kolonijalnog gospodara Francuske.
Obala Slonovače je dom nekih od najlepših nacionalnih parkova i rezervata u Africi, koji obuhvataju raznovrsna staništa, od tropskih šuma do savana. Među njima su Nacionalni park Tai, koji je najveća prašuma u zapadnoj Africi i UNESCO-va svetska baština, Nacionalni park Komoe, koji je najveći nacionalni park u zapadnoj Africi i dom retkih vrsta kao što su slonovi, lavovi i leopardi, i Nacionalni park Banco, koji je oaza zelene vegetacije u sredini glavnog grada Abidžana.
Obala Slonovače ima bogatu kulturnu i umetničku tradiciju, koja se ogleda u različitim oblicima izražavanja, kao što su muzika, ples, skulptura, tekstil i maskarade. Neki od najpoznatijih umetnika iz Obale Slonovače su slikar Abdoulaye Diarrassouba, poznatiji kao Aboudia, koji je stekao međunarodnu slavu svojim živopisnim i ekspresivnim delima inspirisanim građanskim ratom u zemlji, skulptor Frederic Bruly Bouabre, koji je stvorio originalni pismo zasnovano na simbolima i bojama, i pevač Alpha Blondy, koji je jedan od najpopularnijih rege izvođača u Africi i svetu.
Obala Slonovače je jedna od retkih afričkih zemalja koja ima svoju nacionalnu vilu. Vila se zove Villa Assinie Bord de Lagune i nalazi se na obali lagune u blizini grada Assinie. Vila je izgrađena 1970-ih godina kao rezidencija za predsednika Feliksa Ufue-Boanjija, koji je vladao zemljom od 1960. do 1993. godine. Vila ima luksuzan enterijer sa bazenom, džakuzijem, vrtom i pogledom na vodu.
Istorija Obale Slonovače je veoma zanimljiva i složena. Nije mnogo toga poznato o periodu pre dolaska evropskih brodova u 15. i 16. veku. Glavne etničke grupe su se naselile ne tako davno iz susednih područja. Portugalci su bili prvi Evropljani koji su stupili u kontakt sa obalskim plemenima i započeli trgovinu slonovačom, ali su kasnije potisnuti od strane Francuza. Obala Slonovače je postala francuska kolonija 1893. godine, nakon što su Francuzi pokorili unutrašnje narode u više vojnih kampanja. Kolonijalna vlast je iskorištavala prirodne resurse zemlje i nametala prisilni rad i poreze domorocima. Pokreti za nezavisnost su se pojavili posle Drugog svetskog rata, predvođeni sindikalnim vođom i političarom Feliksom Ufue-Boanjijem, koji je postao prvi predsednik nezavisne Obale Slonovače 1960. godine. On je uspostavio jednopartijski sistem i bliske veze sa Francuskom, kao i ekonomski razvoj zasnovan na izvozu kakaoa, kafe i drugih poljoprivrednih proizvoda. Ufue-Boanji je vladao do svoje smrti 1993. godine, kada ga je nasledio njegov naslednik Anri Konan Bedije. Bedije je zaoštrio međuetničke tenzije u zemlji, uvođenjem koncepta “ivoirité”, koji je isključivao ljude sa stranim poreklom, posebno sa severa zemlje, od političkog učešća. Njegov glavni rival, Alasan Uatara, bivši premijer i lider opozicije, bio je sprečen da se kandiduje za predsednika zbog navodnog nedostatka državljanstva. Bedije je svrgnut vojnim udarom 1999. godine, koji je predvodio general Rober Gvej. Na izborima 2000. godine, za predsednika je izabran Loran Bagbo, lider Socijalističke partije. Uatara je ponovo diskvalifikovan od strane Vrhovnog suda, što je izazvalo proteste njegovih pristalica sa severa zemlje. U septembru 2002. godine, izbila je pobuna u više gradova, koju su predvodili bivši vojnici koji su sebe nazvali “Novim snagama”. Oni su zauzeli severni deo zemlje i proglasili Uataru za svog lidera. Bagbo je uspeo da zadrži kontrolu nad južnim delom zemlje uz pomoć francuskih snaga koje su bile stacionirane u zemlji na osnovu sporazuma o odbrambenoj saradnji. Tako je započeo građanski rat koji je podelio zemlju na dva dela. Iako se većina borbi okončala do kraja 2004. godine, zemlja je ostala podeljena. Izbori za predsednika su konačno održani krajem 2010. godine na celoj teritoriji zemlje i pod međunarodnim nadzorom. Uatara je proglašen pobednikom od strane Nezavisne izborne komisije i međunarodne zajednice, ali Bagbo je odbio da prizna rezultate i proglasio sebe za predsednika. Usledila je kriza koja je trajala četiri meseca i koja je rezultirala nasiljem i smrću više hiljada ljudi. Bagbo je uhapšen u aprilu 2011. godine nakon što su snage lojalne Uatari uz podršku francuskih i UN snaga upale u njegovu rezidenciju u Abidžanu. Uatara je potom položio zakletvu kao legitimni predsednik Obale Slonovače i započeo proces pomirenja i obnove zemlje.
Obala Slonovače se graniči sa pet susednih zemalja: Liberijom i Gvinejom na zapadu, Malijem i Burkina Faso na severu i Ganom na istoku. Obala Slonovače ima tropsku klimu, što znači da nema četiri godišnja doba kao u umerenim krajevima. Umesto toga, ima dve glavne sezone: kišnu i sušnu. Kišna sezona traje od maja do oktobra na jugu zemlje, i od juna do novembra na severu. Sušna sezona traje od novembra do aprila na jugu, i od decembra do maja na severu. Temperatura je uglavnom visoka tokom cele godine, sa prosekom od oko 26°C.