Kažu o sebi:
Tadžikistan je dom najvišeg planinskog lanca na svetu, Pamira, koji se naziva i “Krovom sveta”. Pamir ima preko 100 vrhova viših od 6000 metara, uključujući i Ismoil Somoni vrh, najviši u bivšem Sovjetskom Savezu sa 7495 metara. Planinari, alpinisti i ljubitelji prirode mogu uživati u spektakularnim pejzažima, divljini i raznolikosti biljnog i životinjskog sveta Pamira.
Tadžikistan je jedna od najstarijih civilizacija na svetu, sa istorijom koja seže do 3000 godina pre nove ere. Zemlja je bila deo različitih carstava i kultura, kao što su Ahemenidi, Aleksandar Veliki, Selevkidi, Kušani, Sasanidi, Samanidi, Mongoli, Timuridi, Safavidi, Buhara i Rusija. Tadžikistan je bogat kulturnim i istorijskim spomenicima, kao što su drevni gradovi Sarazm (UNESKO-va svetska baština), Penjikent i Hisor, kao i impozantne tvrđave, džamije i mauzoleji.
Tadžikistan je zemlja sa najvećim procentom planinskog terena na svetu, sa oko 93% površine koja je pokrivena planinama. To znači da je zemlja veoma izazovna za putovanje, ali i da nudi neverovatne prizore i mogućnosti za avanturistički turizam. Tadžikistan ima neke od najlepših i najdužih dolina na svetu, kao što su Vahanjska dolina, Bartang dolina i Fan dolina. Takođe ima neke od najlepših jezera na svetu, kao što su Iskanderkul (nazvano po Aleksandru Velikom), Karakul (nastalo udarom meteorita) i Sarez (nastalo zemljotresom).
Tadžikistan je zemlja sa bogatom i raznovrsnom kuhinjom, koja je pod uticajem različitih naroda i regiona koji su živeli ili prolazili kroz nju. Neki od tipičnih jela su plov (pirinač sa mesom i povrćem), manty (knedle sa mesom), shurbo (supa sa mesom i povrćem), sambusa (pita sa mesom ili sirom), qurutob (hladno jelo od lepinje natopljene jogurtom) i halva (slatkiš od brašna, maslaca i šećera). Tadžikistan je takođe poznat po svom voću, posebno po grožđu, jabukama, kajsijama, breskvama i šipku.
Tadžikistan je zemlja sa bogatom tradicijom muzike, plesa i poezije, koje su važan deo identiteta naroda. Tadžici su ponosni na svoje pesnike, kao što su Rudaki (prvi veliki pesnik persijskog jezika), Firdusi (autor epskog dela Šahname), Hafiz (majstor lirske poezije) i Rumi (osnivač sufističkog reda Mevlevija). Tadžici takođe vole da pevaju i igraju, posebno uz tradicionalne instrumente kao što su rubab (žičani instrument), daf (bubanj) i nay (frula).
Tadžikistan je postao nezavisan 1991. godine, nakon raspada Sovjetskog Saveza, ali je ubrzo zapao u građanski rat koji je trajao do 1997. godine i odneo oko 50.000 života.
Tadžikistan se graniči sa Avganistanom na jugu, Uzbekistanom na zapadu, Kirgistanom na severu i Kinom na istoku. Zemlja ima kontinentalnu klimu, sa toplim i suvim letima i hladnim i snežnim zimama. Temperature variraju u zavisnosti od nadmorske visine, ali prosečna temperatura u glavnom gradu Dušanbeu je oko 25°C u julu i oko 2°C u januaru.