Analiza

Kuba - večita revolucija

8/5/2020

Ambasada Kube

Kubanska nacija je nastala sa sopstvenim identitetom i istorijom, kao rezultat mešavine španskog, afričkog i aboridžinskog uticaja, dok je ovaj poslednji potpuno uništen od strane iberijskog kolonizatora,

U 19. veku dogodila su se dva rata za oslobađanje od španske dominacije, tokom kojih su se istakle vođe poput Hose Martija i generala Antonija Masea i Maksima Gomesa. Kada je 1895. poslednji rat dobijen od strane Oslobodilačke vojske umešale su se SAD, što je dovelo do intervencije i početka Vazalne republike. Ovu fazu je karakterisala ekonomska i politička dominacija SAD i korumpirane i represivne vlade.

U ovakvoj situaciji 1953. desio se napad na kasarnu Monkada u Santjago de Kubi, drugoj bazi režima Fulgensija Batiste, koju je predvodio mladi advokat Fidel Kastro; iako je vojna akcija doživela propast, postavljeni su temelji za nastavak borbe. 1956. je došlo do iskrcavanja grupe od 82 borca sa jahte Granma, koja je došla iz Meksika, a takođe pod komandom Fidela. Nakon prvobitnog poraza, preživeli su se uputili ka planinskom lancu Sijera Maestra, gde su vodili novi oslobodilački rat koji je ovoga puta završen 1. januara 1959. trijumfom revolucije.

Od samog početka nova vlada je započela program beneficija za narod i nacionalnu nezavisnost, koji se morao suočiti sa otvorenim neprijateljstvom uzastopnih severnoameričkih administracija sve do današnjeg dana.

Sve to je motivisalo krugove moći u SAD da organizuju i finansiraju 1961. neuspelu invaziju na Plažu Hiron (Zaliv svinja) gde su učestvovali plaćenici kubanskog porekla sa sedištem na Floridi i koja se završila značajnim neuspehom, što je prvi veliki vojnički poraz SAD u Latinskoj Americi. 1962. se desila Kriza oktobra (Karipska kriza) kada su SAD zapretile invazijom Kube uz rizik od nestanka celog ostrva a narod je pružio snažan odgovor i odbijanje.

1962. administracija predsednika Džona Kenedija je Kubi nametnula trgovinsku, ekonomsku i finansijsku blokadu, sa namerom da sruši Revoluciju ekonomskim gušenjem njenih stanovnika kao i pomoću političke izolacije na međunarodnom i regionalnom nivou. Ova mera onemogućava slobodnu trgovinu, zabranjuje pristup izvorima finansiranja, ograničava izvoz i direktno utiče na stanovništvo.

Blokada je bila najtrajnija neprijateljska akcija u istoriji protiv jedne nacije od strane neke hegemonske sile, a koju je Generalna skupština UN praktično jednoglasno osuđivala svake godine počevši od 1992. Uprkos pritiscima severnog suseda, država je uspela da se razvije i postane referentna na svetskom nivou u oblasti zdravlja, nauke, obrazovanja, sporta i kulture u stalno teškim okolnostima,

Ova karipska zemlja igra aktivnu ulogu na svetskom nivou i održava odnose sa nacijama na svim kontinentima. Vrhovni komandant Fidel Kastro je definisao da “u međunarodnim odnosima praktikujemo našu solidarnost delima a ne lepim rečima”, što je karakter i suština kubanske spoljne politike tokom svih godina Revolucije. Dokaz za to je aktivno učešće u središtu Pokreta nesvrstanih zemalja, gde je Kuba jedan od osnivača, zajedno sa Jugoslavijom, i gde je pružala stalnu podršku za pravedne ciljeve zemalja Trećeg sveta.

Internacionalizam je jedna od glavnih karakteristika spoljne politike Kube, koja se praktikuje još od same Pobede Revolucije. Medicinska saradnja predstavlja važnu praksu započetu 1963. godine otpremanjem brigade u Alžir i koja se zasniva na solidarnosti; naši saradnici uglavnom rade u oblastima u koje lekari iz zemalja korisnica obično ne idu, bilo zbog njihove udaljenosti, otežanog pristupa ili zdravstvenog rizika, posebno u Africi, Latinskoj Americi i Aziji, nezavisno od političkih neslaganja. Istovremeno, mnogi mladi ljudi se na Kubi obučavaju za lekare kako bi kasnije radili u svojim matičnim mestima.

Sa pandemijom korona virusa saradnja je oživljena. Kuba je poslala više od 2600 pripadnika kontigenta Henri Riv, specijalizovanih za katastrofalne situacije i ozbiljne epidemije, organizovanih u 34 brigade, uključujući dve u Italiji i jednu u Andori, a koje rade u najpogođenijim područjima davajući povoljne rezultate. Oni su se pridružili više od 28 hiljada zdravstvenih radnika koji su se već nalazili u 59 država pre početka izbijanja epidemije. Više od 70 društvenih, političkih, i sindikalnih organizacija u Evropi i Latinskoj Americi se izrazilo za dodeljivanje Nobelove nagrade za mir kubanskim medicinskim brigadama koje se suočavaju sa COVID-om 19 u različitim delovima sveta.

Kubanski arhipelag je smešten u najzapadnijem delu Kariba, sačinjen je od ostrva Kube, Huventud i od još više od 4000 ostrvaca, celokupna teritorija iznosi oko 111 000 km2, i poseduje više od 6000 km obale, sa više od 600 plaža. Sa ovakvim geografskim karakteristikama, zemlja se ističe kao odlična turistička atrakcija na Karibima, posebno Varadero, gde se ukrštaju uživanje u kulturi, muzici, plesu, gastronomiji i, pre svega, gostoprimstvu naroda.

Kuba ima ukupno 15 provincija i 168 opština, uključujući posebnu opštinu Ostrva Huventud. Državu institucionalno predstvalja Nacionalna skupština narodne moći, Državno veće i Savet ministara. Predsednik je Migel Dijas-Kanel Bermudes, koji je deo nove generacije lidera rođenih posle pobede Revolucije, naslednika bogate istorije borbi kubanskog naroda.

Uprkos aroganciji SAD, agresivnosti i čvrstoj blokadi, Kuba je i dalje verna svojim istorijskim tradicijama, radi na izgradnji prosperitetnog i održivog socijalizma, fokusiranog na čoveka, i sledbenik je učenja istorijskog vođe Revolucije Fidel Kastra Rus, tvorca onoga što je ostvareno za više od pola veka na ovom malom, ali i herojskom karipskom ostrvu.